Άλλο μια φωτογραφία του Λεωνίδα Παπαζογλου από την Καστοριά των αρχών του 20ου αιώνα, δείχνει να φανερώνει τα μυστικά της μετά τη διαφωτιστική ανάρτηση του Fetih Eroğlu στη σελίδα στο Facebook “Παλιες φωτογραφιες της Καστοριας”. Η φωτογραφία αυτή της συλλογής Γκολομπία που μέχρι τώρα σχετιζόταν με τα καρναβάλια/Ραγκουτσαρια της Καστοριάς, κατά πάσα πιθανότητα απεικονίζει δύο “Köçek”, δηλαδή δυο νεαρούς χορευτές Μουσουλμάνους της Καστοριάς, με την συγκεκριμένη ενδυμασία τους και τα κουδουνάκια χειρός.
Οι χορευτές αυτοί λάμβαναν συγκεκριμένη εκπαίδευση, έφεραν γυναικεία ενδυμασία και διασκέδαζαν την άρχουσα Οθωμανική τάξη ποικιλοτρόπως στα αθέατα κονάκια της. Η καριέρα τους έληγε με το πέρας της νεότητας. Εκτός από το χορό στα σαράγια των αγάδων, χόρευαν σε γάμους και τελετές περιτομής. Υπάρχουν ακόμα και σήμερα…
Πραγματικά γνωρίζουμε ελάχιστα για την Λαογραφία της Καστοριάς των περασμένων αιώνων, ιδιαίτερα δε για τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες της πόλης.
Οι αγγλομαθείς μπορούν να πάρουν αρκετές πληροφορίες από ΕΔΩ, ενώ οι φιλομαθείς Ελληνόφωνοι μπορούν να πάρουν μερικές γαργαλιστικές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την Οθωμανική κουλτούρα στο εξαιρετικό βιβλίο του Μαρίνου Σαρηγιάννη ” Η απόλαυση στην Οθωμανική Κωνσταντινούπολη” Εκδόσεις Περίπλους.
Ρωμύλος Μαντζούρας
Η ύπαρξη των αγοριών «Köçek» (αλλιώς “tavşan oğlan”, που σημαίνει “αγόρια-κουνελάκια”,”rabbit boys”, σας θυμίζει κάτι ο τίτλος;) είναι μια πολύ σκοτεινή υπόθεση που θίγει το ζήτημα της ομοφυλοφιλικής παιδοφιλίας, παιδεραστίας και πορνείας στην οθωμανική αυτοκρατορία. Πίσω από αυτό το φολκλόρ κρύβεται ένας κόσμος πολύ πιο βρώμικος και απάνθρωπος, απ’ ότι νομίζουμε. Ενδεικτικό είναι πως τα Köçek ήταν αγόρια χριστιανόπουλα (ανεξαρτήτου δόγματος) ή εβραιόπουλα, απαγορευόταν φυσικά, η άσκηση της “τέχνης” αυτής για τους μουσουλμάνους…
Ευτυχώς, σήμερα, διατηρείται στην πλειονότητα των εκδηλώσεών του αποκλειστικά και μόνο ως φολκλόρ, χωρίς τα στοιχεία της σεξουαλικής κακοποίησης, εκμετάλλευσης και εκπόρνευσης παιδιών αρσενικού γένους, εξάλλου, οι χορευτές είναι σχεδόν πάντα ενήλικες.
Για τα θεάματα αυτά δημιουργήθηκε μέσα στους αιώνες ξεχωριστό μουσικό είδος, το οποίο καλλιεργείται μέχρι και σήμερα -ακόμα και σε καλλιτεχνικούς κύκλους διανοούμενων- ως ιδιαίτερο μουσικό ιδίωμα.
Σε χώρες, όμως, όπως το Αφγανιστάν, υπάρχουν ακόμα κατάλοιπα αυτής της φρικτής παράδοσης, με το όνομα “Bacha Bazi”. Τα παιδιά αυτά ανήκουν σε οικογένειες της χαμηλότερης και φτωχότερης τάξης των Αφγανών.