Τελευταίες μέρες ενός δύσκολου χρόνου. Τα καταφέραμε όσοι δεν κολλήσαμε και δεν αρρωστήσαμε. Ευτυχώς κάποιοι τα κατάφεραν ενώ κόλλησαν. Και κάποιοι όχι. Η μεγάλη αδικία ήταν ότι άτομα που τηρούσαν τα μέτρα χωρίς να καταλάβουν βρέθηκαν μολυσμένοι.
Αυτός ο χρόνος ήταν μαύρος. κατάμαυρος. Μπορούμε όμως να χαιρετήσουμε -ευχαριστήσουμε το επίπεδο της επιστήμης στην εποχής μας. Εγώ αγαπητοί δεν είμαι ειδικός, επιτρέψτε μου όμως να επιμείνω σε κάτι. Πάντα είχαμε πάλη των ειδών. Όταν πανδημίες εξαπλώνονται και αποδεκατίζουν ζώα ενώ άλλα επωφελούνται, τι είναι αυτό; Δεν είναι ένας αγώνας;
Ο άνθρωπος σαν λογικό όν πρέπει να σκεφτεί για τον εαυτό του και τα άλλα είδη. Να προφυλάξει την φύση και να βρίσκει ισορροπίες. Όταν άφησαν οι εγκληματίες τα βιζόν ελεύθερα την πλήρωσαν άλλα είδη. Τι έπρεπε να κάνει ο άνθρωπος, Να τα μαζέψει ή να τα εξοντώσει. Τέτοια λάθη πιστεύω ότι θα γίνουν και στο μέλλον. Μέτρα υγιεινής, παρακολούθηση ιών, αξιολόγηση της ποιότητας τροφής ,απαγόρευση επικίνδυνων φυτοφαρμάκων κλπ…
Η πανδημία αυτή μας έσπασε τον τσαμπουκά, την μαγκιά. Απ’ εδώ και πέρα πρέπει να αλλάξουμε ρότα. Περισσότερη έρευνα ,περισσότερη επιστήμη παντού, παιδεία σε άλλη βάση. Μέτρα άμεσης επέμβασης. Παρουσιάστηκε ιός κάπου αμπάρωμα της περιοχής για ένα μήνα και κατόπιν όσο χρειαστεί , τρόφιμα με ελικόπτερα.
Έχουμε πολλά να κάνουμε. Πάρα πολλά. Μόνο να είμαστε υγιείς.
