Η νέα γενιά κ. Πρωθυπουργέ δεν μπορεί να κοιτάξει ψηλά. Η νεανική εργασία στην Ελλάδα φαντάζει πραγματικός άθλος. Στις καλύτερες περιπτώσεις, οι νέοι δουλεύουν «μαύρα», αναγκαζόμενοι να συντηρούνται ενώ σε άλλες, απορρίπτονται από θέσεις εργασίας γιατί στα είκοσι τους έτη, πρέπει να έχουν στο βιογραφικό τους 10ετή προϋπηρεσία.
Οι βαθμοί του σχολείου, τα πτυχία ξένων γλωσσών, το ωδείο, τα εικαστικά, οι έπαινοι, τα αριστεία, τα skills, ο εθελοντισμός, μηδενική αξία έχουν. Το έχω ζήσει. Η πρακτική άσκηση περισσότερο διακοσμητική φαντάζει αφού, ούτε γίνεται αλλά ούτε σε προετοιμάζει για την αγορά εργασίας. Τα χρήματα ελάχιστα.
Η νέα γενιά δεν κοιτάει ψηλά. Το φοιτητικό στεγαστικό επίδομα περισσότερο ανεπαρκές παρά απαραίτητο είναι. Τα 1000€ καλύπτουν στην καλύτερη τρία ενοίκια, από τα 12 που αναγκάζεται μια οικογένεια που σπουδάζει ένα παιδί να καταβάλει.
Παράλληλα η ζωή ενός φοιτητή είναι αφόρητα δύσκολη. Ενοίκια, σούπερ-μάρκετ, λογαριασμοί, internet, προσωπικά έξοδα, έξτρα έξοδα, άλλες ξένες γλώσσες, είναι λίγα από τα πολλά. Η αδυναμία της χώρας μας να θεσπίσει φοιτητικά καταναλωτικά δάνεια, όπως γίνεται στα σύγχρονα κράτη, βαραίνει τα μικρομεσαία νοικοκυριά. Παρόλα αυτά σε πείσμα των καιρών, οι γονείς δεν θεωρούν ότι η μόρφωση είναι για λίγους, οπότε κάνουν τα αδύνατα-δυνατά.
Η γενιά δεν κοιτάει ψηλά. Οι πάροχοι τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα αποτελούν από τους πιο ακριβούς σε ολόκληρη την ΕΕ. Σε καιρούς πανδημίας και τηλεκπαίδευσης ούτε μια φορά δεν σκεφτήκατε να δώσετε «δωρεάν» πρόσβαση στους φοιτητές και μαθητές. Δεν σκεφτήκατε να δώσετε 50GB για να παρακολουθήσουν τα μαθήματα τους. Δεν σκεφτήκατε να ελαφρύνετε τους λογαριασμούς. Δεν…δεν…
Δυστυχώς η νέα γενιά δεν κοιτάει ψηλά. Με οκτώ χρόνια συνεχούς κρίσης και λιτότητας είναι δύσκολο να το κάνει. Τα ψυχικά προβλήματα αυξήθηκαν. Όλο και περισσότεροι νέοι αγχώνονται για το επαγγελματικό και οικονομικό τους μέλλον. Οι συνθήκες εργασίας θεωρούνται απάνθρωπες. Οι ατελείς υπερωρίες και τα ρεπό «φαντάσματα» ανασταλτικά λειτουργούν.
Και ξέρετε τί κάνει αυτή η γενιά; Δεν κοιτάει ψηλά γιατί δεν έχει χρόνο. Ψάχνει θέσεις εργασίας σε μια άλλη χώρα, αναζητά τρόπους διαφυγής και σχεδίασης του μέλλοντος που πραγματικά της αρμόζει. Χρόνος για όνειρα δεν υπάρχει.
Έτσι κι αλλιώς, και τα όνειρα τα κάνατε να είναι προνόμιο για λίγους, γιατί μπορεί η γενιά στη δίκη σας τάξη να έχει και χρόνο να κοιτάξει ψηλά, στη δίκη μου και σε αυτόν τον χρόνο δουλεύει.
Δυστυχώς.
