Από σήμερα το μεσημέρι οι Ειδικές Δυνάμεις είναι φτωχότερες!! Έφυγε ένας θρύλος των Καταδρομών, Ιερολοχίτης, ο Στρατηγός Κωσταντίνος Κόρκας
Του Ηλία Προύφα.
Έφυγε στο ετήσιο μνημόσυνο των Καταδρομέων λίγα λεπτά μετά αφότου κατέθεσε στεφάνι στους ηρωικούς νεκρούς και συμπολεμιστές του στο Καβούρι. Αγέρωχος , γενναίος, υπερήφανος. Πέρασε στην αιωνιότητα. Άξιο τέκνο της Πατρίδας μας.
Λίγα λεπτά κατέβηκε με τους επίσημους για να δροσιστεί λόγω του καύσωνα, στη σκιά, ενός λευκού αλεξίπτωτου, όπου αισθάνθηκε αδιαθεσία και δυσφορία.
Από τους πρώτους που έσπευσαν να του παράσχουν βοήθεια, μέχρι να διακομισθεί στο Ασκληπιείο Βούλας, οι ΟΥΚΑδες ΑΓΕΕΘΑ, Στρατηγός Κων. Φλώρος και ο ΓΕΠΣ, Αντιστράτηγος Νικ. Φλάρης.
Κωσταντίνος Κόρκας
Ο Κωνσταντίνος Κόρκας (9 Ιανουαρίου 1921) -(29 Μαϊου 2022) ήταν Έλληνας αντιστράτηγος εν αποστρατεία και επίτιμος διοικητής της 1ης Στρατιάς.
Γεννήθηκε στο χωριό Πουλλίτσα Κορινθίας στις 9 Ιανουαρίου 1921.
Εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ) το 1940, και με τους συμμαθητές του πρωτοετείς και την Πολεμική Σημαία της Σχολής, τον Μάϊο του 1941 μετέβησαν στην Κρήτη και πολέμησαν τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές. Ακολούθως διέφυγε στη Μέση Ανατολή και συνέχισε τις σπουδές του στη ΣΣΕ, που δημιουργήθηκε εκεί, από την οποία και αποφοίτησε το 1943 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού (ΠΖ). Απεστρατεύθη το 1980 με το βαθμό του αντιστρατήγου και με τον τίτλο του «Επίτιμου Διοικητού της 1ης Στρατιάς».
Στη διάρκεια της 40ετούς σταδιορδρομίας του στον Ελληνικό Στρατό, υπηρέτησε ως αξιωματικός σε στρατηγεία του ΝΑΤΟ, ως Ακόλουθος Ενόπλων Δυνάμεων Βουκουρεστίου-Βουδαπέστης (1968-70), ως Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ (1977) και ως Γενικός Επιθεωρητής Στρατού (1979-80) διοίκησε: Τον 14 Λόχο Ορεινών Καταδρομών (1947 – 49), τη Γ΄ Μοίρα Αμφιβίων Καταδρομών (1954 – 55), το 3ο Σύνταγμα Πεζικού «Ρίμινι» (1971 – 72), την ΧΙ (11η) Μεραρχία Πεζικού (1973 – 74), το Β΄ Σώμα Στρατού (1974-1976). το Δ΄ Σώμα Στρατού (1976), του οποίου υπήρξε ο πρώτος διοικητής και την 1η Στρατιά.
Συμμετείχε στις πολεμικές επιχειρήσεις της Κρήτης (1941), της Βορείου Αφρικής (1942-43), στων νησιών του Αιγαίου και των Δωδεκανήσων (1943 – 45) και τέλος στις επιχειρήσεις του Εμφυλίου πολέμου (1947 – 49), όπου και τραυματίσθηκε δύο φορές. Φοίτησε στις σχολές και κέντρα εκπαιδεύσεως του Όπλου του Πεζικού, στη Σχολή Αλεξιπτωτιστών Μέσης Ανατολής, στις Σχολές Πεζικού Αγγλίας και ΗΠΑ, στη Σχολή Διοικήσεως και Επιτελών ΗΠΑ και στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και στη Σχολή Εθνικής Αμύνης.
Για τις συμμετοχές του αυτές στις προαναφερθείσες πολεμικές επιχειρήσεις, ο στρατηγός τιμήθηκε από την Πολιτεία με τις ακόλουθες ηθικές αμοιβές :
α. Προαγωγή «επ΄ ανδραγαθία επί του πεδίου της μάχης». β. Χρυσό Σταυρό Φοίνικα μετά Ξιφών. γ. Χρυσό Σταυρό Βασιλικού Τάγματος Γεωργίου Α΄. δ. Σταυρό Ταξιαρχών Βασιλικού Τάγματος Φοίνικος. ε. Σταυρός Ταξιαρχών Τάγματος Γεωργίου Α΄. στ. Έξι φορές με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας. ζ. Πολεμικό Σταυρό Β΄ Τάξεως. η. Επτά φορές με τον Πολεμικό Σταυρό Γ΄ Τάξεως. θ. Τρεις φορές με το Μετάλλιο Εξαιρέτων πράξεων. ι. Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Β΄ Τάξεως ια. Μετάλλιο Στρατιωτικής Αξίας Γ΄ Τάξεως. ιβ. Αναμνηστικό Μετάλλιο Πολέμου 1940 – 41. ιγ. Αναμνηστικό Μετάλλιο Πολέμου 1941 – 45 ιδ. Βρετανικό Μετάλλιο Ανδρείας 1944 ιε. Ανώτατο Παράσημο Εθνικής Αξίας της Γαλλίας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ως Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ και ΓΕΠΣ πρότεινε τη μεταφορά της τέφρας του αείμνηστου ιδρυτή του «Ιερού Λόχου» Συνταγματάρχη Χρ.Τσιγάντε από την Αγγλία, όπου πέθανε και είχε θαφτεί, στην Ελλάδα, όπου και τοποθετήθηκε στο Μνημείο του Ιερού Λόχου, που αναγέρθηκε στο Πεδίον του Άρεως
