Είναι κάποιοι συγγραφείς που σου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφουν και, καθώς ιχνηλατείς τον συγγραφικό τους βηματισμό και ψηλαφίζεις τις σκέψεις τους, με συνέπεια τους ακολουθείς σε κάθε τους εγχείρημα. Είχα και στο παρελθόν αφουγκραστεί τις δημιουργικές ανησυχίες της Φωτεινής Ταχατάκη (με το υπέροχο ΄΄ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΤΙΜΗΜΑ΄΄) και πραγματικά με αδημονία προσέμενα τη νέα της διαδρομή στα τόσο σαγηνευτικά μονοπάτια της συγγραφής. Τώρα που διάβασα το καινούργιο της βιβλίο, σκέφτομαι πως… πως πραγματικά αποζημιώθηκα και με το παραπάνω για την προσμονή μου αυτή.
Αλλά ας το πάμε με σειρά:
΄΄Με κομμένα φτερά΄΄ ο τίτλος του νέου πονήματός της και εγώ με φόρα πήρα να ξετυλίγω τα μυστικά που κρύβονται πίσω από τις σελίδες του βιβλίου.
Σε όμορφο νησί, απάγκιο μιας πονεμένης ψυχής, πίσω από την πικροθάλασσα της διαφυγής, μια μάνα με τα δυο κορίτσια της μεταβαίνει για να κλείσει τις πληγές της.
Οι θαλλοί της ζωής, όμως, δεν αργοπορούν, δεν παγιδεύονται στο βασανισμένο παρελθόν των άλλων και με ζέση στα δίκτυα του έρωτα πέφτουν. Και εκεί… εκεί όπου τα όνειρα βρίσκουν στέγη και με στεφάνι σπεύδουν να δεθούν, υπάρχει ένας κόμπος πιο ισχυρός, που εμπόδιο μπορεί να γενεί. Είναι αυτός που θολώνει τα νερά και κατακρημνίζει τα όνειρα. Υπάρχουν αποφάσεις που παίρνεις που μόνο αρεστές δεν είναι, αλλά είναι τόσο αναγκαίες.
Και πριν αλαργέψει ακόμα ο νους από τις πονεμένες των αναθυμήσεων μνήμες, καινούργια φτερουγίσματα στην καρδιά έρχονται να την αναταράξουν. Πόσο εύκολα μπορείς να βρεθείς εκεί ψηλά στα σύννεφα της ευτυχίας. Αλλά είπαμε, με κομμένα φτερά ο τίτλος του βιβλίου και η πλοκή του, βάζει σε μεγάλες δοκιμασίες τους πρωταγωνιστές που πρέπει να πασχίσουν για να κρατήσουν τον ζηλευτό τον έρωτά τους. Δόλια πρόσωπα με κάθε τρόπο επιθυμούν να σπάσουν αυτόν τον ισχυρό δεσμό ενώ και κάποια άλλα εποφθαλμιούν αγάπη να πάρουν… μα και πάλι αποκαμωμένα επιζητούν αλλού τον πόνο τους να πνίξουν.
Μα υπάρχει και κάτι άλλο, κάτι απρόβλεπτο που ικανό είναι να κάνει τα συμβόλαια της ζωής να μοιάζουν κίβδηλα, τόσο πλανερά, τόσο… αυτό δε θα το γράψω, θα το διαβάσεις για να νιώσεις τη δύναμη της γραφής.
Ξέρεις, καμιά φορά μπορεί να τα κάνεις όλα καλά και όμως αυτό να μην αρκεί, είναι γνωστό άλλωστε πως συνδαιτημόνες γίνονται στη ζωή μας η ευτυχία με τη δυστυχία. Μπορεί τη μια στιγμή να πετάς στα ουράνια και την αμέσως επόμενη, έτσι στα ξαφνικά να χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Αλλά και πάλι, πού ξέρεις, νέες αφίξεις, βλαστάρια της ελπίδας, έρχονται να φέρουν λίγη χαρά και ίσως… ίσως να ανάψουν και πάλι τη φλόγα που έμοιαζε να σβήνει για πάντα.
Το βιβλίο κρύβει στις σελίδες του πολλές ανατροπές, γρήγορη ροή (σε κανένα του σημείο δεν κάνει κοιλιά), συναρπαστική εξέλιξη και ένα τέλος που εμένα μου άρεσε πάρα πολύ.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα!
