20 χρόνια πριν δεν γνώριζα εκ του σύνεγγυς τον Μενέλαο Μπατρίνο. Ήξερα πως είναι γόνος παλαιάς καστοριανής αρχοντικής οικογένειας, με προϊστορία, παππού και πατέρα στον πολιτικό στίβο.
Με λαμπρές σπουδές στην Ελλάδα και την Γαλλία εθεωρείτο κορυφή ως Καθηγητής Ενδοκρινολογίας.
Επισκεπτόταν κάθε καλοκαίρι για ένα μήνα την ιδιαίτερη πατρίδα του,έμενε στο αρχοντόσπιτό του στο Ντουλτσό και εξέταζε δωρεάν δεκάδες ασθενείς που τον αναζητούσαν γιατί τον χρειάζονταν.
Συναδελφικός και δεοντολογικός σταμάτησε να εξετάζει μετά την εγκατάσταση στην Καστοριά του πρώτου ενδοκρινολόγου.
Αποφάσισα να τον συναντήσω λίγες μέρες μετά τις Δημοτικές Εκλογές του 2002 και το ατυχές αποτέλεσμα, για λίγες ψήφους, του συνδυασμού μας υπό τον Γιάννη Τσαμίση και την πρώτη μου θέση με ρεκόρ ψήφων. Κάναμε έναν απολογισμό του εκλογικού αποτελέσματος, αλλά κυρίως μιλήσαμε για την Καστοριά, το παρόν και το μέλλον.
Αντιλήφθηκα αμέσως πως είχα την τύχη να γνωρίσω έναν σπουδαίο άνθρωπο, μεγάλο επιστήμονα και χαρισματική προσωπικότητα. Επιβλητικός, ευθυτενής, Άρχοντας στην όψη και τον εσωτερικό του κόσμο.
Αρκετά καλοκαίρια αναζητώντας τον, ευτύχησα να τον συναντήσω 7-8 φορές στο αγαπημένο του μέρος δίπλα στη λίμνη στο αναψυκτήριο του Δήμου.
Πολλοί επιζητούσαν την παρέα του και τις συζητήσεις μαζί του γύρω από το τραπέζι εκείνες τις όμορφες και αξέχαστες βραδιές του Αυγούστου.
Τελευταία φορά συναντηθήκαμε με τον Μενέλαο το 2014 στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα. Σε μία ακόμη εκδήλωση ιστορίας και πολιτισμού, με θέμα την αποτύπωση της διαδρομής της <οικογένειας Μπατρίνου>. Μαζί με τον άλλο αξέχαστο μεγάλο άνδρα Πάνο Τσολάκη.
Συλλυπητήρια στην οικογένειά του και θα είναι ελαφρύ το χώμα της καστοριανής γης που επιθυμούσε να τον σκεπάσει.
Ζήσης Τζηκαλάγιας
