Ο 2ος μαραθώνιος για φέτος ώστε να κλείσει αγωνιστικά μια χρονιά ακόμη..
Οι βλέψεις και οι προσδοκίες μεγάλες, όμως το ταξίδι μου αμφίβολο μέχρι και την τελευταία στιγμή.. Εν τέλει κατάφερα να βρεθώ στην εκκίνηση..
“Ο μύλος του 37″: 4 Δεκεμβρίου Βαλένθια
Ήμουν μέσα στο στόχο μου για έναν γρήγορο χρόνο..
Στο 37 και ενώ είχα σταθερό μέσο ρυθμό 3:38, άδειασμα…
Κατεβάζω ταχύτητα και προσπαθώ να σύρω τον βηματισμό μου κοιτώντας συνεχώς το ρολόι μου να κρατήσω ένα όσο δυνατό καλύτερο τέμπο..
Κλείνω τα μάτια και στο μυαλό μου επικρατεί ένα συνονθύλευμα σκέψεων και συναισθημάτων …
Όλα όσα έζησα σε μια επεισοδιακή προετοιμασία.. Με αλλαγές σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας μου..
Άλλες καλές άλλες κακές.. Οι σκέψεις αυτές με τραβάνε..
Μπαίνω στην ράμπα του τερματισμού 200 μέτρα από την αψίδα και κρατάω την ανάσα μου στα πνευμόνια μου…..”να τερματίσεις με χαμόγελο”, μου είχε τονίσει ένας φίλος που εκτιμώ και σέβομαι πολύ..
Έπρεπε να μαζέψω δύναμη γιατί είχα εξαντληθεί και ακόμα και το να χαμογελάσω μου φαινόταν άθλος..
Τερματισμός και το ρολόι του αγώνα έδειχνε 2:36:30..
“Το κάναμε” φωνάζω και απευθύνομαι στα πρόσωπα που με στηρίζουν και μοιράζομαι μαζί τους την προσπάθεια μου.. Μέχρι την επόμενη..
Κωνσταντίνος Πανταζής
