Tag Archives: Μαρία Κανδύλη

Η πανδημία και η καραντίνα τ0υ 2020 αποδείχτηκαν γόνιμες για τον συγγραφικό οίστρο του τόπου μας, καθώς την περσινή χρονιά κυκλοφόρησαν πολλά νέα βιβλία συμπολιτών μας.

Άνθρωποι προσπάθησαν εκείνον τον καιρό να καταλάβουν ένα ύψωμα. Ένα τόσο δα κομμάτι άγονης γης. Τίποτα δε φύτρωνε εκεί πέρα από

Ξύπνησα με μια αίσθηση ευφορίας. Ποτέ δε θυμάμαι τα όνειρα, σχεδόν ποτέ. Ίσως επειδή είναι πολλά και σύντομα, ίσως επειδή το αδυσώπητο

Στο περιπλανώμενο τσίρκο της ζωής μην επιλέξεις να είσαι ένα μεγαλόπρεπο λιοντάρι δίχως στέμμα, ένα περήφανο άτι δίχως

Η ανάγκη να πιάσεις μολύβι, χαρτί, στιγμές και να θελήσεις εκεί να αποτυπώσεις συναισθήματα είναι σα να φτιάχνεις

Ελάχιστες νιφάδες χιονιού μου χτυπούν το τζάμι. Ίσως να έχουν χαθεί ή ξεφεύγοντας ηρωικά από τον αληθινό τους προορισμό έφτασαν κλεφτά έως

Η παρουσίαση στην Καστοριά της νέας ποιητικής συλλογής της Μαρίας Κανδύλη, πραγματοποιήθηκε στο

Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής “Ονειρόπετρες” της Μαρίας Κανδύλη

Στη Θεσσαλονίκη θα γίνει η πρώτη παρουσίαση της ποιητικής συλλογής “Ονειρόπετρες”, του νέου βιβλίου της Μαρίας Κανδύλη

Στο πιο ψηλό ράφι της ντουλάπας, σε ένα φαινομενικά άχρηστο χώρο, κρύβω το κασελάκι με τις αναμνήσεις. Κάτω από αυτό

  Αγκαλιές για όλα τα υγρά σώματα, εγγυημένα ανεξίτηλα σχέδια, πρωταγωνιστές του καλοκαιριού. Κι όμως…

Τα σπίτια, τα σπίτια του καλοκαιριού ζωντανεύουν, σκύβουν με χάρη ανθισμένα, υποκλίνονται, χαιρετούν κι ύστερα πιάνουν κουβέντα λυτρωτικά με περαστικούς που θα σταθούν για λίγο να ξαποστάσουν στον ίσκιο τους και να μυρίσουν το αγιόκλημα

  Ξύπνησα με μια αίσθηση ευφορίας. Ποτέ δε θυμάμαι τα όνειρα, σχεδόν ποτέ. Ίσως επειδή είναι πολλά και σύντομα, ίσως επειδή το αδυσώπητο ξυπνητήρι με επαναφέρει στην πραγματικότητα σαν σβήστρα ονείρων

  Είμαι σαλιγκάρι

Ηρωικά αγωνίστηκες σε εκ των προτέρων χαμένες μάχες. Είχες ακούσει το

Ποτέ δεν πίστεψε σε αυτή την παράξενη φράση που άκουγε από  μικρό παιδί  σαν παραίνεση, σαν  ανταμοιβή, σαν επίπληξη. «Ο τολμών νικά».

Σε μια πραγματικά κατάμεστη αίθουσα πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου «Εκ του μη όντος» από τις  εκδόσεις «Τύρφη», τη

Κι όμως …

Ταξίδευε εκείνος χρόνια ολόκληρα κι ανάγκη δεν είχε καμία αγριεμένη θάλασσα. Καλός καπετάνιος, καλό σκαρί. Ανάγκη δεν είχε.

Ψιθυρίζουν οι λέξεις μου κάθε που ζωγραφίζουν τον έρωτα.

Πολύ καιρό κρατούσε μισάνοιχτη την πόρτα. Αντιστεκόταν στην

Πόσο μου θυμίζουν οι μοιραίες αποφάσεις το τελευταίο τσιγάρο ενός  μανιώδους καπνιστή. Που βρίσκεται άυπνος στη μέση του

Άσε με να σου μιλήσω για τους ανθρώπους εκείνους. Εκείνους  τους πεισματάρηδες που έχουν μόνον δυο

Έδωσες  και συ τους πολέμους σου. Δεν ξέρεις  αν  κάποια  σε σκότωσε. Νομίζει

Γεμίζεις τη ζωή σου με ανώφελες παρουσίες. Τόσες πολλές και όμως δε φτάνουν να γεμίσουν την άδεια ψυχή. Τη σηκώνεις απαλά στο φως, μη τη σχίσεις, και βλέπεις διάσπαρτες