Tag Archives: Μαρία Κανδύλη

  Αγκαλιές για όλα τα υγρά σώματα, εγγυημένα ανεξίτηλα σχέδια, πρωταγωνιστές του καλοκαιριού. Κι όμως…

Τα σπίτια, τα σπίτια του καλοκαιριού ζωντανεύουν, σκύβουν με χάρη ανθισμένα, υποκλίνονται, χαιρετούν κι ύστερα πιάνουν κουβέντα λυτρωτικά με περαστικούς που θα σταθούν για λίγο να ξαποστάσουν στον ίσκιο τους και να μυρίσουν το αγιόκλημα

  Ξύπνησα με μια αίσθηση ευφορίας. Ποτέ δε θυμάμαι τα όνειρα, σχεδόν ποτέ. Ίσως επειδή είναι πολλά και σύντομα, ίσως επειδή το αδυσώπητο ξυπνητήρι με επαναφέρει στην πραγματικότητα σαν σβήστρα ονείρων

  Είμαι σαλιγκάρι

Ηρωικά αγωνίστηκες σε εκ των προτέρων χαμένες μάχες. Είχες ακούσει το

Ποτέ δεν πίστεψε σε αυτή την παράξενη φράση που άκουγε από  μικρό παιδί  σαν παραίνεση, σαν  ανταμοιβή, σαν επίπληξη. «Ο τολμών νικά».

Σε μια πραγματικά κατάμεστη αίθουσα πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου «Εκ του μη όντος» από τις  εκδόσεις «Τύρφη», τη

Κι όμως …

Ταξίδευε εκείνος χρόνια ολόκληρα κι ανάγκη δεν είχε καμία αγριεμένη θάλασσα. Καλός καπετάνιος, καλό σκαρί. Ανάγκη δεν είχε.

Ψιθυρίζουν οι λέξεις μου κάθε που ζωγραφίζουν τον έρωτα.

Πολύ καιρό κρατούσε μισάνοιχτη την πόρτα. Αντιστεκόταν στην

Πόσο μου θυμίζουν οι μοιραίες αποφάσεις το τελευταίο τσιγάρο ενός  μανιώδους καπνιστή. Που βρίσκεται άυπνος στη μέση του

Άσε με να σου μιλήσω για τους ανθρώπους εκείνους. Εκείνους  τους πεισματάρηδες που έχουν μόνον δυο

Έδωσες  και συ τους πολέμους σου. Δεν ξέρεις  αν  κάποια  σε σκότωσε. Νομίζει

Γεμίζεις τη ζωή σου με ανώφελες παρουσίες. Τόσες πολλές και όμως δε φτάνουν να γεμίσουν την άδεια ψυχή. Τη σηκώνεις απαλά στο φως, μη τη σχίσεις, και βλέπεις διάσπαρτες

Όταν την είδε ένιωσε έναν αθέλητο ηλεκτρισμό και ένα κύμα αναμνήσεων τον πλημμύρισε, χωρίς ακόμα να είναι σίγουρος ότι ήταν εκείνη. Η απόσταση μεταξύ τους ήταν

Δε μπορεί θα το ‘νιωσες και συ αυτό το αίσθημα. Να περπατάς ανάμεσα σε δεκάδες ανθρώπους και ουσιαστικά να είσαι

Είναι και κάτι μέρες φίλε μου… Κάτι μέρες!!! Γεννιέται ένα τόσο δα θαυματάκι μέσα σου και συ

  Έλεγε πως ήταν γιατρός. Ήρθε στο χωριό μια Πέμπτη χωρίς αποσκευές, χωρίς τίποτα. Με τα πόδια. Κανείς δεν τον πίστεψε, μάλιστα ήταν σίγουροι πως ήταν

Η αληθινή ιστορία της επετείου είναι πως πριν πολλά πολλά χρόνια – σαν σήμερα – πραγματοποιήθηκε μια

Άρπαξε το ποτήρι και το στράγγιξε. Διψούσε τόσο πολύ!!! Διψούσε για συναισθήματα και κείνο το κρυστάλλινο ποτήρι ξέχειλο πειρασμούς θαρρείς

«Πλυμένα Λάβαρα» και η πρώτη  παρουσίαση πραγματοποιήθηκε στον χώρο του Les yper yper από τις Εκδόσεις Τύρφη, εκεί που ξεκίνησε όλο αυτό το

   Στη μικρή πλατεία είχαν μαζευτεί όλοι οι κάτοικοι : Ηλικιωμένοι, άνδρες, γυναίκες, ακόμα και μικρά παιδιά. Ένα απρόσωπο πλήθος που φορούσε τα καλά του ρούχα, εκείνα που φύλαγε για τις

Ένα απρόσμενο βιβλίο από μια συγγραφέα που μετατρέπει την ειλικρίνεια -δια των λέξεων- σε ατμόσφαιρα, δηλαδή σε